Η λέξη «κεραμικά» προέρχεται από την ελληνική λέξη Κεραμικός (περιοχή των κεραμέων στην αρχαία Αθήνα), η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την λέξη «κέραμος», που σημαίνει πηλός αγγειοπλαστικής.
Στην ιστορία της τέχνης, κεραμικά νοούνται αντικείμενα τέχνης, όπως επιτραπέζια σκεύη, χρηστικά και διακοσμητικά κεραμικά.
Η σχεδιαστική δημιουργία των Ελλήνων στην αρχαιότητα απεικονίζεται στην επιφάνεια των αγγείων, που άρχισαν από πολύ νωρίς να φιλοτεχνούν και να διακοσμούν οι τεχνίτες στα εργαστήρια της κεραμικής. Εκεί η άμορφη μάζα του πηλού έπαιρνε το πρώτο σχήμα πάνω στον τροχό από τα επιδέξια χέρια του αγγειοπλάστη. Είτε γινόταν ένα μεγάλο αγγείο σα στάμνα στρογγυλή με βάση μυτερή ή επίπεδη, που λεγόταν «πίθος» και χρησίμευε για να αποθηκεύουν κρασί, λάδι, σύκα ή τρόφιμα αλατισμένα. Είτε γινόταν ένα αγγείο μακρόστενο με δύο χερούλια και μακρύ λαιμό, που λεγόταν «αμφορέας» και που χρησίμευε για να διατηρούν το κρασί και το λάδι. Το στόμιό του σφραγιζόταν με ρετσίνι και η βάση του ήταν συνήθως μυτερή για να τη θάβουν στη γη. Άλλοτε πάλι ο πηλός έπαιρνε σχήμα δοχείου με πολύ πλατύ στόμιο και δύο χερούλια. Λεγόταν «κρατήρας» και χρησίμευε για να ανακατεύουν το κρασί με το νερό στο τραπέζι.
